สิ่งอันเป็นที่รัก

สิ่งอันเป็นที่รัก

            ภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลไม่ควรทำสิ่งไร ๆ ให้เป็นที่รัก  เพราะการพลัดพราก จากสิ่งเป็นที่รักเป็นความทุกข์ระทม ผู้ไม่มีสิ่งเป็นที่รัก และไม่เป็นที่รัก ย่อมไม่มีกิเลสเครื่องร้อยรัด 

ความโศกเกิดจาก สิ่งเป็นที่รัก  ภัยเกิดจากสิ่งเป็นที่รัก  ผู้พ้นจากสิ่งเป็นที่รักได้เด็ดขาด  ย่อมไม่เศร้าโศก และภัยจากที่ไหนเลย

          ความโศกเกิดจาก ความยินดี    ภัยเกิดจากความยินดี   ผู้พ้นจากความยินดีได้เด็ดขาด  ย่อมไม่มีความโศก  และภัยจากที่ไหนเลย
          ความโศกเกิดจาก กาม  ภัยเกิดจากกาม  ผู้พ้นจากกามได้เด็ดขาด  ย่อมไม่มีความโศก และภัยจากที่ไหนเลย
          ความโศกเกิดจาก ตัณหา    ภัยเกิดจากตัณหา  ผู้พ้นจากตัณหาได้เด็ดขาด   ย่อมไม่มีความโศก  และภัยจากที่ไหนเลย
          ความ โศก  ความคร่ำครวญ และความทุกข์หลากหลายมีในโลกนี้  ย่อมเกิดมีได้เพราะอาศัยสิ่งเป็นที่รัก   เมื่อไม่มีสิ่งเป็นที่รัก  ความเศร้าโศกเป็นต้นเหล่านี้  ก็ไม่มี 

เพราะฉะนั้น คนที่ไม่มีสิ่งเป็นที่รักในโลกไหน ๆ  จึงชื่อว่ามี "ความสุข"  ปราศจากความเศร้าโศก  ดังนั้น ผู้ปรารถนาความไม่เศร้าโศก  ปราศจากกิเลสดุจธุลี   จึงไม่ควรยึดสิ่งเป็นที่รักในโลกไหน