การพยากรณ์ความเป็นพระอรหันต์
ภิกษุทั้งหลาย
! ถ้าภิกษุพยากรณ์ว่า "ข้าพเจ้ารู้ชัดว่า
ชาติสิ้นแล้ว อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว ทำกิจที่ควรทำเสร็จแล้ว ไม่มีกิจอื่น
เพื่อความเป็นอย่างนี้อีกต่อไป" เธอไม่ควรยินดี และไม่ควรคัดค้าน พึงถามภิกษุนั้นตามโวหาร 4 ประการ
1.
กล่าวสิ่งที่ได้เห็นว่าได้เห็น ผู้ที่มีจิตหลุดพ้นแล้ว
จะไม่ยึดมั่นในโวหาร 4 ประการนี้
2.
กล่าวสิ่งที่ได้ฟัง ว่าได้ฟัง ผู้ที่มีจิตหลุดพ้นแล้ว
จะไม่ยึดมั่นในโวหาร 4 ประการนี้
3.
กล่าวสิ่งที่ได้ทราบ ว่าได้ทราบ ผู้ที่มีจิตหลุดพ้นแล้ว จะไม่ยึดมั่นในโวหาร
4 ประการนี้
4.
กล่าวสิ่งที่ได้รู้ ว่าได้รู้ ผู้ที่มีจิตหลุดพ้นแล้ว
จะไม่ยึดมั่นในโวหาร 4 ประการนี้
ภิกษุผู้เป็นขีณาสพ
อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว หลุดพ้นแล้ว ฯลฯ สมควรพยากรณ์ตนว่า ข้าพเจ้าไม่ยินดี ไม่ยินร้าย
อันกิเลสอาศัยไม่ได้ อันกิเลสพัวพันไม่ได้ หลุดพ้นแล้ว พรากในสิ่งที่ตนเห็นแล้ว ในสิ่งที่ตนฟังแล้ว
ในสิ่งที่ตนทราบแล้ว ในสิ่งที่ตนรู้แล้ว มีจิตฝึกให้ปราศจากเขตแดน คือ
กิเลสได้แล้วอยู่ ไม่ยึดในโวหาร 4 ประการนั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น