ผู้มีราตรีเดียวเจริญ

ผู้มีราตรีเดียวเจริญ

ภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงมาแล้ว (ขันธ์ 5, ตัณหา, ทิฏฐิ ) ไม่ควรหวังในสิ่งที่มาไม่ถึง สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันล่วงไปแล้ว และสิ่งใดยังมาไม่ถึง สิ่งนั้นก็เป็นอันยังมาไม่ถึง

ส่วนบุคคลใดเห็นแจ้งธรรมที่เป็นปัจจุบัน ไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ บุคคลควรเจริญธรรมนั้นๆ ให้แจ่มแจ้ง

บุคคลควรทำความเพียรตั้งแต่วันนี้ทีเดียว ใครเล่าจะรู้ว่า ความตายจักมีในวันพรุ่งนี้ เพราะว่าความผลัดเพี้ยนกับมัจจุราช ผู้มีเสนามากนั้น ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย

มุนีผู้สงบ เรียกบุคคลผู้มีความเพียร ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวัน และกลางคืน ซึ่งมีปกติอยู่อย่างนี้แลว่า “ผู้มีราตรีเดียวเจริญ”