บุญ และบาป

บุญ และบาป

ภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลควรรีบเร่งทำบุญ  ควรห้ามจิตจากบาป  เพราะเมื่อทำบุญช้าไป  ใจจะยินดีในบาป

หากบุคคลทำบาปไป  ก็ไม่ควรทำบาปซ้ำอีก  ไม่ควรทำความพอใจในบาปนั้น  เพราะการสั่งสมบาปนำทุกข์มาให้

      ตราบใดที่บาปยังไม่ให้ผล  ตราบนั้นคนชั่วจะเห็นว่าบาปดี  แต่เมื่อใดบาปให้ผล  เมื่อนั้น คนชั่วจะเห็นว่าบาปชั่วแท้

ตราบใดที่กรรมดียังไม่ให้ผล  ตราบนั้นคนดีจะเห็นกรรมดีว่าชั่ว  แต่เมื่อใดกรรมดีให้ผล  เมื่อนั้น คนดีจะเห็นกรรมดีว่า ดีแท้

บุคคล อย่าสำคัญว่า  บาปเล็กน้อยคงจักไม่มาถึง  แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยน้ำที่ตกลงมาทีละหยาด ๆ ได้ ฉันใด  คนพาลเมื่อสั่งสมบาปที่ละน้อย ๆ ก็เต็มด้วยบาป ฉันนั้น

บุคคลอย่าสำคัญว่า บุญเล็กน้อยคงจักไม่มาถึง  แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยน้ำที่ตกลงมาทีละหยาด ๆ ได้ ฉันใด คนมีปัญญาเมื่อสั่งสมบุญที่ละน้อย ๆ  ก็เต็มด้วยบุญ ฉันนั้น

บุคคลควรเว้นบาปทั้งหลาย  ดุจพ่อค้ามีทรัพย์มาก  แต่มีพวกน้อย  หลีกเลี่ยงทางที่มีภัย  ดุจคนรักชีวิต หลีกเลี่ยงยาพิษ ฉันนั้น

หากที่ฝ่ามือไม่มีแผล  บุคคลก็ใช้ฝ่ามือนำยาพิษไปได้  เพราะยาพิษจะไม่ซึมเข้าฝ่ามือที่ไม่มีแผล  เหมือนบาปไม่มีแก่ผู้ไม่ทำบาป ฉันนั้น

บุคคล ใดประทุษร้ายต่อคนผู้ไม่ประทุษร้าย  เป็นผู้บริสุทธิ์  ไม่มีกิเลสเพียงดังเนิน  บาปย่อมกลับมาถึงบุคคลนั้น  ซึ่งเป็นคนพาลอย่างแน่แท้  ดุจผงธุลีอันละเอียดที่บุคคลซัดไปทวนลม ฉะนั้น

คน ทำบาป ถึงจะเหาะขึ้นไปในอากาศ  ก็ไม่พ้นจากบาปกรรม  ถึงจะดำลงไปทะเล  ก็ไม่พ้นจากบาปกรรม  ถึงจะหลบตัวในซอกเขา  ก็ไม่พ้นจากบาปกรรม  เพราะไม่มีแผ่นดินสักส่วนหนึ่ง   ที่คนบาปยืนอยู่แล้ว  จะพ้นจากบาปกรรมได้

คนทำบาปกรรมเอง ก็เศร้าหมองเอง ตนไม่ทำบาปกรรมเอง ก็บริสุทธิ์เอง  ความบริสุทธิ์ ไม่บริสุทธิ์  เป็นของเฉพาะตน  คนอื่นจะทำคนอื่นให้บริสุทธิ์ไม่ได้