อวิชชา

อวิชชา

            ภิกษุทั้งหลาย !  เงื่อนต้นแห่งอวิชชาย่อมไม่ปรากฏ ในกาลก่อนแต่นี้ อวิชชาไม่มี  ภายหลังจึงมี เพราะฉะนั้น  เราจึงกล่าวคำนี้ อย่างนี้ ก็เมื่อเป็นเช่นนี้  อวิชชาที่มีข้อนี้ เป็นปัจจัยจึงปรากฎ
                         
        อวิชชา   มีอาหาร  คือ  นิวรณ์ 5 (กามฉันทะ พยาบาท
                     ถิ่นมิทธะ อุทธัจจกุกกุจจะ และวิจิกิจฉา)

                           นิวรณ์ 5   มีอาหาร 

คือ ทุจริต 3 (กายทุจริต, วจีทุจริต, มโนทุจริต)

        ทุจริต 3  มีอาหาร  คือ  ความไม่สำรวมอินทรีย์
        ความไม่สำรวมอินทรีย์     
                     มีอาหาร  คือ  ความไม่มีสติสัมปชัญญะ
        ความไม่มีสติสัมปชัญญะ 
                     มีอาหาร คือ การมนสิการโดยไม่แยบคาย
       การมนสิการโดยไม่แยบคาย 
                     มีอาหาร  คือ  ความไม่มีศรัทธา
       ความไม่มีศรัทธา     มีอาหาร  คือ  การไม่ฟังสัทธรรม
       การไม่ฟังสัทธรรม   มีอาหาร  คือ  การไม่คบสัตบุรุษ

      การไม่คบสัตบุรุษที่บริบูรณ์      

ย่อมทำให้การไม่ฟังสัทธรรมบริบูรณ์   

     การไม่ฟังสัทธรรมที่บริบูรณ์      

ย่อมทำให้ความไม่มีศรัทธาบริบูรณ์

      ความไม่มีศรัทธาที่บริบูรณ์         
                ย่อมทำให้การมนสิการโดยไม่แยบคายบริบูรณ์
      การมนสิการโดยไม่แยบคายที่บริบูรณ์ 
                ย่อมทำให้ความไม่มีสติสัมปชัญญะบริบูรณ์
      ความไม่มีสติสัมปชัญญะที่บริบูรณ์     
                ย่อมทำให้ความไม่สำรวมอินทรีย์ บริบูรณ์
      ความไม่สำรวมอินทรีย์ ที่บริบูรณ์    
                ย่อมทำให้ทุจริต 3 บริบูรณ์
      ทุจริต 3  ที่บริบูรณ์         ย่อมทำให้นิวรณ์ 5  บริบูรณ์
      นิวรณ์ 5  ที่บริบูรณ์        ย่อมทำให้อวิชชาบริบูรณ์
      อวิชชามีอาหารอย่างนี้    และบริบูรณ์อย่างนี้แล  **