สิ่งทั้งปวงเป็นสิ่งที่ควรละ

สิ่งทั้งปวงเป็นสิ่งที่ควรละ

ภิกษุทั้งหลาย ! สิ่งทั้งปวง หมายถึง จักขุ - รูป, โสตะ - เสียง,

ฆานะ-กลิ่น, ชิวหา - ลิ้น, กาย - โผฏฐัพพสัมผัส, มโน - ธรรมารมณ์

ธรรมเพื่อละสิ่งทั้งปวง ได้แก่

จักขุ- รูป, โสตะ- เสียง, ฆานะ- กลิ่น, ชิวหา - ลิ้น, กาย - โผฏฐัพพสัมผัส, มโน- ธรรมารมณ์

จักขุกระทบรูป เกิดจักขุวิญญาณ จักขุวิญญาณ เกิดจากจักขุสัมผัส แม้ความเสวยอารมณ์ที่เกิดขึ้น เป็นสุข ทุกข์ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ที่เกิดจากจักขุสัมผัส ก็เป็นสิ่งที่ควรละ

โสตะกระทบเสียง เกิดโสตวิญญาณ โสตวิญญาณ เกิดจากโสตสัมผัส แม้ความเสวยอารมณ์ที่เกิดขึ้น เป็นสุข ทุกข์ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ที่เกิดจากโสตสัมผัส ก็เป็นสิ่งที่ควรละ

ฆานะกระทบกลิ่น เกิดฆานวิญญาณ ฆานวิญญาณ เกิดจากฆานสัมผัส แม้ความเสวยอารมณ์ที่เกิดขึ้น เป็นสุข ทุกข์ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ที่เกิดจากฆานสัมผัส ก็เป็นสิ่งที่ควรละ

ชิวหากระทบรส เกิดชิวหาวิญญาณ ชิวหาวิญญาณ เกิดจากชิวหาสัมผัส แม้ความเสวยอารมณ์ที่เกิดขึ้น เป็นสุข ทุกข์ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ที่เกิดจากชิวหาสัมผัส ก็เป็นสิ่งที่ควรละ

กายกระทบโผฏฐัพพะ เกิดกายวิญญาณ กายวิญญาณ เกิดจากกายสัมผัส แม้ความเสวยอารมณ์ที่เกิดขึ้น เป็นสุข ทุกข์ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ที่เกิดจากกายสัมผัส ก็เป็นสิ่งที่ควรละ

มโนรู้แจ้งธรรมารมณ์ เกิดมโนวิญญาณ มโนวิญญาณ เกิดจากมโนสัมผัส แม้ความเสวยอารมณ์ที่เกิดขึ้น เป็นสุข ทุกข์ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ที่เกิดจากมโนสัมผัส ก็เป็นสิ่งที่ควรละ