อวิชชา และวิชชา

อวิชชา และวิชชา

            ภิกษุทั้งหลาย !  ไม่ มีธรรมอื่นแม้อย่างหนึ่ง  ที่เป็นเหตุให้หมู่สัตว์   ซึ่งถูกปิดปังแล้ว ต้องแล่นไป  ท่องเที่ยวไปตลอดวันและคืน  เหมือนถูกโมหะปิดกั้นเลย  ส่วนอริยสาวกทั้งหลาย ละโมหะได้  ทำลายแห่งกองมืดได้  ย่อมไม่ท่องเที่ยวไปอีก  เพราะท่านเหล่านั้น ไม่มีอวิชชาเป็นเหตุ
          บุคคลมีตัณหาเป็นเพื่อน ท่องเที่ยวไปตลอดกาลยาวนาน  ย่อมไม่ล่วงพ้นสังสารวัฏที่มีสภาวะอย่างนี้  และสภาวะอย่างอื่น
          ภิกษุรู้โทษนี้  รู้ตัณหาเป็นเหตุให้เกิดทุกข์  พึงเป็นผู้ไม่มีตัณหา ไม่มีความถือมั่น  มีสติงดเว้นได้
          เธอจงรู้เถิดว่า  “อวิชชาเป็นศีรษะ  วิชชาที่ประกอบด้วยสัทธา  สติ  สมาธิ   ฉันทะ  และวิริยะ  เป็นธรรมที่ทำให้ศีรษะตกไป”
         โลก ถูกอวิชชาห่อหุ้มไว้  โลกไม่สดใสเพราะความตระหนี่  และความประมาท   เราเรียกความอยากว่า  เป็นเครื่องฉาบทาโลกไว้   ทุกข์เป็นภัยใหญ่ของโลก