การทำที่สุดแห่งกองทุกข์
ภิกษุทั้งหลาย
! ไม่เศร้าโศกถึงอดีต ไม่คิดถึงอนาคต กำหนดอยู่กับปัจจุบัน
เพราะเหตุนั้นผิวพรรณจึงผ่องใส เพราะคิดถึงอนาคต เศร้าโศกถึงอดีต
ด้วยเหตุนี้ภิกษุทั้งหลาย ผู้เขลาจึงซูบซีด เหมือนต้นอ้อสด
ที่ถูกถอนขึ้นแล้วฉันนั้น
การทำที่สุดแห่งกองทุกข์
คือ การละราคานุสัย การบรรเทาปฏิฆานุสัย และการถอนอวิชชานุสัยได้ อริยสาวกผู้สดับ
เห็นอยู่อย่างนี้
ย่อมเบื่อหน่าย
ในจักขุ โสตะ ฆานะ ชิวหา กาย และมโน
ย่อมเบื่อหน่ายในรูป
เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพสัมผัส และธรรมารมณ์
ย่อมเบื่อหน่ายในจักขุวิญญาณ
โสตวิญญาณ ฆานวิญญาณ ชิวหาวิญญาณ กายวิญญาณ และมโนวิญญาณ
ย่อมเบื่อหน่ายในจักขุสัมผัส
โสตสัมผัส ฆานสัมผัส ชิวหาสัมผัส กายสัมผัส และมโนสัมผัส
ย่อมเบื่อหน่ายในสุขเวทนา
ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในตัณหา เมื่อเบื่อหน่าย
ย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด จิตย่อมหลุดพ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น