การเจริญเมตตา

 การเจริญเมตตา

             ภิกษุทั้งหลาย ! บุญเป็นชื่อของความสุขที่น่าปรารถนา น่าใคร่  น่ารัก น่าพอใจ  เราเจริญเมตตาพรหมวิหารมาถึง 7 ปี  จึงไม่มาเกิดในโลกนี้อีก ถึง 7  สังวัฏฏวิวัฏฏกัป (7 มหากัป)   เมื่อกัปพินาศไป  เราบังเกิดอยู่ในพรหมโลกชั้นอาภัสระ  เมื่อกัปเจริญขึ้นมาใหม่  เราบังเกิดในพรหมวิมานที่ว่างเปล่า

          ณ พรหมวิมานนั้น  เราเป็นพรหม  เป็นมหาพรหม  เป็นผู้ยิ่งใหญ่ ไม่มีใครเทียบได้ด้วยคุณธรรม  เป็นผู้สามารถเห็นอดีต  อนาคต  และปัจจุบันได้อย่างแจ่มแจ้ง  เป็นผู้บังคับจิตให้เป็นไปตามอำนาจได้ 

เราเคยเป็นท้าวสักกะจอมเทพถึง 36 ชาติติดต่อกัน เคยเป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้ทรงธรรม  เป็นธรรมราชามีอำนาจ แผ่ไปทั่วมหาสมุทรทั้ง 4  เป็นผู้พิชิตชัยได้ ทั้งภายใน และภายนอก  มีแว่นแคว้นมั่นคง  ประชาชนมั่งคั่ง สมบูรณ์ด้วยรัตนะ 7 ประการ นับได้หลายร้อยครั้ง ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึง การเกิดเป็นพระเจ้าแผ่นดินประเทศราชเลย

ภิกษุทั้งหลาย !  แสง ดาวทุกดวงรวมกัน ก็ยังไม่ถึงเสี้ยวที่ 16  แห่งแสงจันทร์  แสงจันทร์เท่านั้น กระจ่าง สว่างไสว รุ่งเรืองข่มแสงดาว ทั้งหมด ฉันใด

 บุญกิริยาวัตถุ 10  (ทาน ศีล ภาวนา) ที่มีอุปธิ(กิเลส) เป็นเหตุทั้งหมดนั้น  ไม่ถึงเสี้ยวที่ 16 แห่งเมตตาเจโตวิมุตติ ฉันนั้น เมตตาเจโตวิมุตติเท่านั้น แผ่แสงบริสุทธิ์ แผดเผากิเลส  รุ่งเรืองเหนือกว่าบุญกิริยาวัตถุทั้งหมด  

ผู้แผ่เมตตาที่ไม่ยึดถือทิฏฐิ มีศีล ถึงพร้อมด้วยทัสสนะ กำจัดความยินดีในกามคุณได้แล้ว  ก็จะไม่เกิดในครรภ์อีกต่อไป