ความตาย

ความตาย

ภิกษุทั้งหลาย !  บุคคลถึงจะเหาะขึ้นไปในอากาศ  ก็ไม่พ้นจากความตาย  ถึงจะดำลงไปทะเล ก็ไม่พ้นจากความตาย  ถึงจะหลบตัวในซอกเขา ก็ไม่พ้นจากความตาย  เพราะไม่มีแผ่นดินสักส่วนหนึ่ง ที่บุคคลยืนอยู่แล้ว จะไม่ถูกความตายครอบงำได้

สัตว์ทุกประเภทย่อมสะดุ้งกลัวโทษทัณฑ์  สัตว์ทุกประเภทย่อมรักชีวิต บุคคลนำตนเข้าเปรียบเทียบแล้ว  ไม่ควรฆ่าเอง  ไม่ควรใช้ให้คนอื่นฆ่า

คนเลี้ยงโคใช้ท่อนไม้ไล่ต้อนฝูงโคไปยังที่หากิน ฉันใด ความแก่ และความตาย  ก็ไล่ต้อนอายุของสัตว์ทั้งหลายไป  ฉันนั้น

โลกลุกเป็นไฟ (ไฟราคะ ไฟโทสะ ไฟโมหะ) อยู่เป็นนิตย์  ทำไมจึงมัวหัวเราะร่าเริงกันอยู่เล่า  เธอทั้งหลายถูกความมืด (อวิชชา) ปกคลุม ไฉนไม่แสวงหา ดวงประทีป (แสงสว่าง คือ ญาณ) กันเล่า

วิธีที่สัตว์เกิดมาแล้วจะไม่ตายย่อมไม่มี  แม้จะอยู่ไปจนถึงวัยชรา  ก็จะต้องถึงแก่ความตาย  เพราะสัตว์ทั้งหลายมีความตายอย่างนี้เป็นธรรมดา

       สัตว์โลกถูกความเกิดและความตายครอบงำอยู่อย่างนี้  เพราะฉะนั้น  นักปราชญ์ทั้งหลายทราบชัด   ความจริงของสัตว์โลกแล้ว  ย่อมไม่เศร้าโศก