ภาษิตของพระสุเมธาเถรี
พระนางสุเมธากราบทูลพระราชบิดา
และพระราชมารดา เพราะไม่ปรารถนาเข้าพิธีอภิเษกสมรสว่า
"ลูก
ยินดีอย่างยิ่งในนิพพาน ภพถึงแม้จะเป็นทิพย์ก็ไม่ยั่งยืน จะกล่าวไปใยถึงกามทั้งหลาย ซึ่งเป็นของว่างเปล่า มีความยินดีน้อย มีความคับแค้นมาก"
กายที่เปื่อยเน่าเหมือนหมู่หนอน ไม่สะอาด มีกลิ่นเหม็นฟุ้งไป น่าสะพรึงกลัว เป็นดุจถุงหนัง บรรจุศพ เต็มด้วยของไม่สะอาด ไหลออกอยู่เนือง ๆ ซึ่งคนเขลายึดถืออยู่
หมู่ชนยึดถือแล้วในร่างกายอันเปื่อยเน่า เป็นซากศพ ไม่มีแก่นสาร เป็นร่างของกระดูก และเอ็น เต็มไปด้วยน้ำลาย น้ำตา และอุจจาระ
ผู้ใดพึงชำแหละร่างกายนั้น กลับข้างใน เอามาไว้ข้างนอก ผู้นั้นก็จะทนกลิ่นเหม็นของร่างกายไม่ได้ แม้มารดาของตนก็ยังรังเกียจ
วันนี้แหละ
ลูกจักออกบวช โภคทรัพย์ทั้งหลาย ที่ไม่มีแก่นสาร จะมีประโยชน์อะไร ? ลูกเบื่อหน่ายกามทั้งหลายแล้ว ทำให้เสมอด้วยรากสุนัข ทำให้เหมือนตาลยอดด้วน
เมื่อพระนิพพานมีอยู่ ยังจะต้องการอะไร ? ด้วยกามทั้งหลายที่เร่าร้อนอีกเล่า ! เพราะความยินดีในกามทุกอย่าง อันไฟติดโพรงแล้ว ทำให้เดือดร้อน ทำให้หวั่นไหว และเผาให้ร้อนอยู่
คบเพลิงหญ้าที่ลุกโพลงย่อมไหม้คนที่ถือ และพวกที่ไม่ยอมปล่อย เพราะว่ากามทั้งหลายเปรียบด้วยคบเพลิง ย่อมไหม้คนที่ไม่ยอมละ
นิพพานนี้
ไม่แก่ ไม่ตาย เป็นทางดำเนินถึงความไม่แก่ ไม่ตาย
ไม่มีความเศร้าโศก ไม่ถูกข้าศึกเบียดเบียน ไม่พลาด
ไม่มีภัย ไม่มีความเดือดร้อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น