สิ้นชาติจบพรหมจรรย์

สิ้นชาติจบพรหมจรรย์

ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อไม่กำหนดหมายสิ่งทั้งปวง ได้แก่ จักขุ โสตะ ฆานะ ชิวหา กาย มโนเป็นของเรา, จักขุวิญญาณ โสตวิญญาณ ฆานวิญญาณ ชิวหาวิญญาณ กายวิญญาณ และมโนวิญญาณเป็นของเรา, การเสวยอารมณ์ เป็นสุข ทุกข์ ไม่สุข ไม่ทุกข์ จากจักขุวิญญาณ โสตวิญญาณ ฆานวิญญาณ ชิวหาวิญญาณ กายวิญญาณ และมโนวิญญาณเป็นปัจจัย เป็นของเรา, จักขุสัมผัส โสตสัมผัส ฆานสัมผัส ชิวหาสัมผัส กายสัมผัส และมโนสัมผัสเป็นปัจจัยนั้นเป็นของเรา, รูป เสียง กลิ่น รส โผฎฐัพพะ และธรรมารมณ์เป็นของเรา

ไม่กำหนดหมายสิ่งทั้งปวง ไม่กำหนดหมายในสิ่งทั้งปวง ไม่กำหนดหมายเพราะสิ่งทั้งปวง ไม่กำหนดหมายว่าสิ่งทั้งปวงเป็นเรา ผู้ไม่กำหนดหมายอยู่อย่างนี้ ย่อมไม่ถือมั่นอะไร ๆ ในโลก เมื่อไม่ถือมั่น ย่อมไม่สะดุ้งกลัว เมื่อไม่สะดุ้งกลัว ย่อมดับเฉพาะตน "รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว" ทำกิจที่ควรทำเสร็จแล้ว ไม่มีกิจอื่น เพื่อความเป็นอย่างนี้อีกต่อไป”

การกำหนดหมายสิ่งใดเป็นของเรา สัตว์โลกก็ข้องอยู่ในภพ ยังยินดีในภพนั่นเอง