เหตุแห่งความดีใจ และเสียใจ
ภิกษุทั้งหลาย ! ความดีใจ และความเสียใจ มีต้นเหตุมาจากผัสสะ เมื่อผัสสะไม่มี ความดีใจ และความเสียใจเหล่านี้จึงไม่มี เราขอบอกความมี และความไม่มีนี้ว่า มีต้นเหตุมาจากผัสสะนี้ แก่เธอ
เพราะอาศัยนามรูป
ผัสสะจึงเกิด ความยึดถือมีต้นเหตุมาจากความปรารถนา เมื่อความปรารถนาไม่มี
ความยึดถือว่าเป็นของเราจึงไม่มี เมื่อรูปไม่มี ผัสสะจึงไม่ถูกต้อง
บุคคลไม่เป็นผู้มีสัญญาโดยสัญญาปกติ ไม่เป็นผู้มีสัญญาโดยสัญญาผิดปกติ เป็นผู้มีสัญญาก็ไม่ใช่
ปราศจากสัญญาก็มิใช่ เมื่อบุคคลดำเนินอย่างนี้ รูปจึงไม่มี เพราะว่าส่วนแห่งธรรมเป็นเครื่องเนิ่นช้า มีต้นเหตุมาจากสัญญา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น